Najmocniejsza wersja silnika 289 montowanego w Mustangach to tak zwany “Hi-Po”, który produkowany był zaledwie przez trzy lata 65-67, a auta wyposażone w tę jednostkę napędową oznaczone były literką K w kodzie VIN, stad potoczna nazwa “K-code”. W sumie wyprodukowanych zostało nie całe 13,000 Mustangów z tym silnikiem, co czyni je niezwykle rzadkimi – mniej niż 1% wszystkich wyprodukowanych. Pierwsze silniki “Hi-Po” były także montowane w ’63 Fairlane, Shelby Cobra oraz GT350.
Czym różniły sie silniki Hi-Po od pozostałych 289 D-code, C-code oraz A-code? Zacznijmy od bloku silnika. Blok we wszystkich 289 jest identyczny, ale do aplikacji Hi-Po wybierany były najlepsze z bloków które przeszły specjalną inspekcję na mikropęknięcia. Blok który mógł być zakwalifikowany to użytkowania jako Hi-Po zostawał wyposażony w mocniejsze panewki główne, które zapewniały lepszą odporność na większe moce I prędkości obrotowe. Niektóre tylko silniki oznaczone były literami HP na tylnej części silnika, tam gdzie łączy się ze skrzynią.
Wały korbowe produkowane były w specjalnych partiach z dodatkiem niklu i magnezu. Korbowody tłoczone były na oryginalnych moldach, ale ich późniejsza obróbka była dokładniejsza, a panewki i śruby trochę większe – także aby wytrzymać planowane 6000 obr/min. Tłoki były wykonane z twardszego aluminium I oznaczone C40E-A.
Zawory także były przeprojektowane. Zaczynając od sprężyn zaworowych, przez walki o większym wzniosie, kończąc na węższych kołach zębatych oraz węższym łańcuchu rozrządu (13/32 zamiast oryginalnego ½ inch tak by wszystko zmieściło sie pod standardowa pokrywa)
Gniazda zaworowe głowicy miały takie same rozmiary jak w zwykłych silnikach 289, ale siedziska sprężyn były lekko przeprojektowane tak by trzymały sprężyny w miejscu przy wysokich obrotach. Kolektor dolotowy był taki sam jak w innych 289, ale Shelby w swoich autach wymienił go na aluminiowy oraz zastosował gaźnik Holley zamiast Autolite 4100 4V. Gaźnik Autolite był trochę większy, 600cfm od 480cfm z A-code. Ford miął także w swojej ofercie jako wyposażenie dodatkowe, które mogło być zamontowane przez dealera na specjalne życzenie inne kolektory dolotowe i gaźniki. Dostępne były zestawy z dwoma gaźnikami 4V oraz trzema 2V.
Pozostałe różnice osprzętu silnika to: inna pompa paliwa, pompa wody, alternator i dystrybutor z podwójnych zespołem punktowym oraz bez regulacji próżniowej. Wiatrak miał cztery skrzydła a jego osłona była metalowa w przeciwieństwie do plastikowej w pozostałych 289.
Wymieniliśmy wyżej główne element wyróżniające silnik Hi-Po od pozostałych silników, ale jeśli chcecie więcej dokładnych informacji to polecamy zajrzeć TUTAJ.
Paweł Lipiński
